فولادهای زنگ نزن از انواع فولادها با بیش از ۱۰٫۵ درصد کرم می باشند که بطور کلی به پنج دسته زیر تقسیم می شوند:

   ۱-فولادهای زنگ نزن فریتی

    ۲ -فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی

    ۳-فولادهای زنگ نزن آستنیتی

   ۴-فولادهای زنگ نزن رسوب سختی

   ۵- فولادهای زنگ نزن دوفازی

این آلیاژها از تنوع بسیار بالایی بر خوردار می باشند بطوری که انجمن AISI حدود ۵۷ نوع آن را بصورت استاندارد معرفی نموده که در صنایع مختلف شیمیایی،به صورت ورق و ریخته گری در اتومبیل سازی، فضایی،تزئینی و خانگی بکار برده می شوند.
فولادهای زنگ نزن فریتی:
از آنجایی که در این فولادها ساختار متالورژیکی غالب، ساختار فریتی می باشد این نوع از فولادهای زنگ نزن به عنوان فولادهای زنگ نزن فریتی شناخته شده اند و دارای ۱۲ تا ۱۳ درصد وزنی کرم و فاقد عنصر نیکل می باشند.
این فولادها به دلیل مقاومت به خوردگی و ترک خوردگی تنشی خوب و مقاومت به خوردگی حفره ای و خوردگی شکافی خصوصا در محیطهای کلریدی مورد توجه قرار گرفته اند. اما از طرفی به دلیل اینکه شکل پذیری و قابلیت جوشکاری ضعیفی دارند دارای کاربرد محدودتری می باشند. دلیل این مطلب تشکیل فازهای ترد به درجه حرارت های کاری پایین تر از ۴۰۰ درجه سانتیگراد و تردی ۴۷۵ درجه سانتیگراد می باشد.
بطور کلی فولادهای زنگ نزن فریتی در درجه حرارتهای بالای ۳۴۳ درجه سانتی گراد کاربرد چندانی ندارند. زیرا مشکلاتی از قبیل تردی بخاطر تبدیل فریت به دو ساختار مختلف مکعبی bcc در محدوده دمایی ۵۱۰-۳۴۳ درجه سانتی گراد و همچنین تشکیل مارتنزیت در منطقه جوش در بعضی از آنها و یا تشکیل کاربید در منطقه جوش، کاربرد آنها را نسبت به فولادهای زنگ نزن آستنیتی محدود می کند. همچنین استفاده از AOD 1 در پالایش فولاد و کم کردن کربن و ازت می تواند موجب بهبود خواص خوردگی این فولادها گردد.
فولادهای زنگ نزن فریتی را می توان از نظر میزان کرم و همچنین میزان عناصر آلیاژی به دسته های مختلفی تقسیم نمود که در اینجا این نوع فولادها را بر اساس ترکیب شیمیایی به سه دسته زیر تقسیم می کنیم:
۱-فولادهای زنگ نزن فریتی کرم متوسط با مقدار کربن نسبتا بالا
۲-فولادهای زنگ نزن فریتی با حداقل مارتنزیت و قابلیت جوشکاری خوب
۳-فولادهای زنگ نزن فریتی با کرم بالا و مقادیر کم عناصر بین نشین (کربن + نیتروژن)و مقادیر کم ناخالصی.